کیمون اوان مارنگو (Kimon Evan Marengo)

کیمون اوان مارنگو، معروف به کیم (Kem)، در سال ۱۹۰۷ از پدر و مادری یونانی در اسکندریه‌ی مصر به دنیا آمد. "کیم" در سال ۱۹۲۹ پیش از عزیمت به پاریس برای ادامه تحصیل در École Libre des Sciences Politiques، مجله‌ی طنز خود را در مصر منتشر می‌کرد. در دهه‌ی ۳۰ میلادی، او برای روزنامه‌های فرانسوی Le Petit Parisien و Le Canard enchaîné و چندین روزنامه‌ی انگلیسی شامل دیلی هرالد و دیلی تلگراف کاریکاتور می‌کشید.

کیم در سال ۱۹۳۹، در ابتدای دوره‌ی جنگ جهانی دوم، وارد کالج اکستر (Exeter) دانشگاه آکسفورد شد. او کار خود را به عنوان کاریکاتوریست سیاسی و تصویرگر وزارت اطلاعات در لندن آغاز کرد. کیم از طرف بریتانیا بیش از ۳،۰۰۰ تصویر تبلیغاتی برای مخاطبان گوناگون و به زبان های گوناگون، شامل عربی و فارسی، خلق کرده است. او همچنین در بخش‌های فرانسوی و آفریقای شمالی «اداره‌ی مبارزه‌ی سیاسی" (PWE)، و سازمان تبلیغات مخفی وزارت امور خارجه، که در سپتامبر ۱۹۴۱ شکل گرفت، کار کرد. کیم در آنجا با درجه‌ی سرهنگ دوم، مدیریت بخشی به نام «کیم" (Kem) را مدیریت می‌کرد. با گذشت زمان، وی به عنوان مشاور بخش خاورمیانه و یکی از اعضای کمیته‌ی عربی PWE به کار ادامه داد.

با موفقیت برنامه‌های تبلیغاتی آلمان در ایران و افزایش تعداد اتباع آلمانی ساکن در ایران، اجرای برنامه های تبلیغاتی گسترده‌ی ضد نازی در منطقه برای وزارت اطلاعات اهمیت یافت. این کار ساده‌ای نبود زیرا ایرانیان از کمک‌های اقتصادی آلمان استقبال می‌کردند و تحت تاثیر قدرت تجاری و صنعتی آلمان قرار گرفته بودند. در ضمن، بسیاری از ایرانیان بی‌سواد بودند و پیام‌های مکتوب فقط به دست اتباع تحصیلکرده می‌رسید.

زمانی‌که دکتر آرتور آربری (Arthur Arberry)، عضو کمیته‌ی عربی، نظر مجتبی مینوی، محقق ایرانی که در بی بی سی فارسی کار می‌کرد را درباره‌ی پیام‌های تاثیرگزار بر ایران جویا شد، مینوی استفاده از داستان‌های شاهنامه، یا "کتاب شاهان"، کتاب‌ شعر حماسی معروف، نوشته‌ی فردوسی، شاعر ایرانی، را پیشنهاد کرد. مینوی، تمرکز بر غرور ملی ایرانیان را برای برانگیختن احساسات همسو با متفقین، به جای استفاده از تصاویر سنتی غربی ، مثل پوستر "پیروزی" مدنظر قرار داد و آن را راهبرد موثرتری برای جلب مخاطب ایرانی دانست. وی با در نظر گرفتن سابقه‌ی دیرینه‌ی ایران در استفاده از تصویر برای تاثیرگذاری بر پیام‌های سیاسی، در سال ۱۹۴۲ شش پوستر با استفاده از تصاویر شاهنامه طراحی کرد. این تصاویر به عنوان کتابچه‌ی کارت پستال در سال ۱۹۴۳، همزمان با نشست تهران، دوباره چاپ شد. در این نشست روزولت، چرچیل و استالین بیانیه‌ای را درباره پذیرش استقلال ایران از سوی این سه قدرت امضا کردند. کیم به عنوان ناظر در این نشست حاضر شد.

از آنجا که کیم تحصیلات خود را در سال ۱۹۳۹ نیمه کاره گذاشته بود و وقت خود را صرف فعالیت‌های جنگی کرده بود، کسب مدرک کارشناسی تا سال ۱۹۴۶ به تعویق افتاد. او در همان سال، کار نوشتن رساله‌ی دکترای خود را با موضوع "کاریکاتور به عنوان سلاحی سیاسی در انگلستان: ۱۸۳۲-۱۷۸۳" آغاز کرد. کیم پس از جنگ موفق به دریافت نشان‌های Légion d'Honneur و Croix de Guerre شد. او ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. وی در سال ۱۹۸۸ و در سن ۸۱سالگی درگذشت.

کتاب شناسی

Holman, Valerie. “Kem’s Cartoons in the Second World War.” History Today 52, no. 3 (2002): 21–27.

Sobers­Khan, Nur. “The Shahnameh as Propaganda for World War II.” The British Library Asian and African Studies Blog, April 11, 2016, http://britishlibrary.typepad.co.uk/asian­and­african/2013/05/the­shahnameh­as­propagan da­for­world­war­ii.html.

Wynn, A. “The Shāh­nāme and British propaganda in Irān in World War II.” Manuscripta Orientalia 16, no. 1 (2010): 3–5.

“Kimon Evan Marengo [Kem].” British Cartoon Archive, accessed April 19, 2016, https://www.cartoons.ac.uk/cartoonist-biographies/k-l/KimonEvanMarengo_Kem_.html.