جمیل بتائیب

۶ سپتامبر ۲۰۱۲

جمیل بتائیب:
مردم  او لباید بدانند که ما یک اقلیت یهودی داریم که بخشی از تاریخ و فرهنگ ما هستند بعد  می‌توانید درباره آنچه در زمان اشغال آلمان ها رخ داده است صحبت کنید.

آلیسا فیشمن:
جمیل بتائیب در دبیرستانی در تونس زبان آلمانی درس می دهد. این نقش سبب شده است که فرصتی استثنایی برای تعلیم هولوکاست در این کشور داشته باشد.  فعالیت در انقلاب اخیر تونس او را ترغیب کرد تا به عنوان یک اهرم تغییر، علیه تبلیغات منفی، یهودی ستیزی  و سکوت در ارتباط به هولوکاست،  در دنیای اسلام  عمل کند.

به برنامه صدای یهود ستیزی،  مجموعه‌ی پادکست از موزه‌ی یادبود هولوکاست ایالات متحده خوش آمدید. اجرای این برنامه با   پشتیبانی سخاوتمندانه‌ی بنیاد الیور و الیزابت استانتون   امکان‌پذیر شده است. من آلیسا فیشمن  Aleisa  Fishman هستم.  در این برنامه , هر ماه،  ما مهمانی خواهیم داشت تا   درباره‌ی طرق متفاوتی که  یهود ستیزی و  تنفر،  جهان امروز ما را تحت‌الشعاع قرار می دهند صحبتکنند  . امروز، فعال حقوق بشر، جمیل بتائیب با ما صحبت می کند.

جمیل بتائیب:
من در تونس زبان، ادبیات و تاریخ  آلمان را خوانده ام. یادم می آید که یک ترم به طور کامل درباره نازی ها در آلمان خواندیم.  در همین زمان بود که ایده  یهولوکاست به ذهنم رسید. این موضوع در تونس یک موضوع معمول نیست و تعداد کمی از افراد درباره آن حرف می زنند، حتی بعضی از افراد آن را انکار می کنند.

در تونس این بحث به نوعی ممنوع است. چون همانطور که می دانید، اگر درباره یهودیان صحبت کنید،  خود به خود   از سیاست های اسرائیل دفاع می‌کنید . یک برداشت احمقانه بین اسرائیل و یهودیت برای آن‌ها وجود دارد. پس اولین کارم این بوده  که بین اسرائیل، کشور اسرائیل و سیاست های آن، و یهودیت و فرهنگ یهود و یهودیان به عنوان انسان هایی مانند ما تمایز قائل شوم.

من به دانش آموزان زبان آلمانی یاد می دهم و به طور ضمنی درطی آموزش،  درباره‌ی فرهنگ آلمان و تاریخ آلمان صحبت می کنم. مثلاً اگر درباره مواد غذایی و نوشیدنی درس می دهم، به دانش آموزان می گویم که آلمان ها آبجو دوست دارند و یک جشن بین المللی دارند به نام اوکتوبرفیست Oktoberfest. اگر درباره‌ی شهری به آنها درس می دهم، درباره برلین و موزه های موجود در برلین صحبت می کنم و کمی هم  درباره اینکه جنگ جهانی دوم و غیره... چه  هستند.

این سؤالی است که خیلی وقت ها بچه ها از من می پرسند: "آقا، نظرتان درباره هیتلر چیست؟" و متأسفانه بعضی از دانش آموزان فکر می کنند که هیتلر یک قهرمان ملی   بوده است. مثلاً  سال گذشته  کتاب  نبرد من Mein Kampf  را به زبان عربی پیدا کردم.  آن زمان مجبور بودم برایشان توضیح دهم که هیتلر یک جنایتکار بوده است. او یهودیان را کشت، او کولی ها را کشت، تعداد زیادی از مردم بیگناه را کشت.  آنها  کودکان، زنان، جوان هایی مانند خودتان بودند و اگر کمی بیشتر بر سر قدرت باقی می ماند یا اگر بر جهان حاکم می شد، شاید ما را هم می کشت. تونسی ها و عرب ها و مسلمان ها و همه مردم را. این یک تئوری فوق العاده نژادپرستانه است. پس اینها فرصت هایی هستند که  برای صحبت کردن با دانش آموزان پیدا می کنم.

جوانان ما مدل های بدی داشته‌اند. مثلاً فکر می کنند که صدام حسین انسان خوبی بوده است. و من به آنها می گویم که "هرگز به کسی که ملت خودش  را کشته، مثل هیتلر و صدام،  اطمینان نکنید و او را ستایش نکنید چرا که آنها جنایتکار هستند و انسان های خوبی نبوده اند."

ما از دیکتاتوری رنج برده ایم و حالا کشورمان آزاد شده است، اما هنوز کارهای زیادی مانده که انجام دهیم. نخستین چیزی که برای  دموکراسی یاید بیاموزیم این است که چگونه  با هم زندگی کنیم،  چگونه همدیگر را تحمل کنیم  و چگونه همدیگر را بپذیریم.   هولوکاست بخش مهمی از تاریخ ما است، اما هیچکس درباره آن صحبتی نمی کند. هموطنان من قربانی بودند. یهودیان تونس هموطنان من  هستند، مانند خود من و دیگر تونسی ها، همگی قربانی بوده ایم. هولوکاست یک جنایت بر علیه انسانیت بوده است. افراد باید بفهمند  که چنین چیزی هرگز نباید اتفاق می‌افتاد. اگر می خواهید زمان حال خود را بشناسید و برای آینده تان برنامه ریزی کنید، باید دقیقاً از گذشته تان اطلاع داشته باشید.